ตอนสายวันนี้ เดินทางไปโคกหนองนาตามปกติ แวะซื้อกาแฟดำที่อเมซอนเพื่อไปเป็นอาหารว่าง พบผู้ปกครองนักเรียนโดยบังเอิญ ผมจำเกือบไม่ได้
เธอยกมือไหว้ จึงรู้ว่าเป็นช่างเสริมสวย ตอนนี้ได้แฟนเป็นฝรั่ง ผมจึงนั่งคุยด้วยเพื่อที่จะถามถึงลูกชายของเธอ ฝรั่งวัยกลางคนมองมาที่ผมแล้วอมยิ้ม ก่อนที่จะหันไปพูดกับช่างเสริมสวย
“เขาบอกว่า ผอ.แต่งตัวสดใสดี น่าถ่ายรูปเก็บไว้ดู” ช่างเสริมสวยพูด
ผมก้มมองเสื้อตัวเอง คิดในใจว่าไม่ใช่แล้ว เขาคงมองว่า ลุงคนนี้แปลกดี ใส่สีฉูดฉาดไม่ดูอายุเลย จริงๆผมก็ตั้งใจนั่นแหละ อายุมากแล้ว จะทำตัวมอซอไปทำไม
“พอดีจะไปโคกหนองนา อากาศมันร้อนเลยต้องใส่ปลอกแขนให้มิดชิดหน่อย” ผมบอก พร้อมกับถามถึงลูกชายคนเล็กของเธอที่เรียนอยู่ในโรงเรียนประจำจังหวัด
ออกจากร้านกาแฟแวะซื้อข้าวกล่องเพื่อมื้อกลางวัน กว่าจะถึงโคกหนองนา แดดก็จ้าแจ่มจนทำให้รู้สึกร้อนอบอ้าว แล้วก็ทำงานอะไรไม่ได้เลย
นั่งดูเฟสดูไลน์ไปตามเรื่องตามราว ตามแบบฉบับของชีวิตที่ไม่ต้องเร่งรีบ
มองดูหญ้านวลน้อยที่ปูเสร็จแล้ว มันจะรอดไหม? แต่ก็มีหลายคนที่บอกว่า หญ้าชนิดนี้มันทนแดดดีนะ ที่มันเหี่ยวเฉา เพราะถูกทับซ้อนกันเป็นเวลานาน ย่อมจะแห้งเหี่ยวเป็นธรรมดา
อย่าไปอ่อนไหว หรือวิตกกังวลกับมันเลย เดินไปรดน้ำให้มันชุ่มเย็น ให้รู้แล้วรู้รอดไป
แดดร่มลมตก ได้เวลาออกกำลังกลางแจ้ง คว้าแปรง และถังสีไปทาเหล็กตรงราวสะพาน ที่ช่างเพิ่มซ่อมเสร็จไปเมื่อวันวาน
สะพานรักข้ามคลอง สร้างมา ๒ ปีไม่มีคนกล้าเดินเลยสักคน มีผมกับหมาบ้านพักครู ๓ ตัว วิ่งข้ามไปข้ามมา อย่ากระนั้นเลย ผมจึงเสริมคานเหล็ก ตรงกลางสะพาน จาก ๒ คานเป็น ๔ คาน
วันนี้ผมทดสอบสะพานแล้ว ถือว่าผ่านฉลุย แน่นสนิทติดทนนาน ไม่มียวบยาบแต่ประการใด เช็คอินกันได้อย่างสบายใจไร้กังวลเสียที
เย็นแล้ว ผมไม่รอดูความสว่างไสว ของโคมไฟยูเอฟโอโซล่าเซลล์ ที่ช่างไฟฟ้ากำลังติดตั้ง กว่าจะเสร็จ ๔ ต้น ก็น่าจะราวๆสองทุ่ม
แล้วก็สองทุ่มจริงๆด้วย ลูกชายส่งภาพมาให้ดู โคมไฟเพิ่งแกะกล่อง จึงยังไม่สว่างทุกดวง แต่ได้ขนาดนี้ ก็ถือว่าสดใส สบายใจที่งานเสร็จเรียบร้อย
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๕ เมษายน ๒๕๖๗
ไม่มีความเห็น